Aslında çok aykırıyız, ama arada ruhumuza dinletebiliyoruz düşlerimizi.Beynimizi buna kapamışız yoksunlukla .Yoksa yazardım:“Akıl penceresinden sıkılmış ruhların çaresizliğiyle övünen bedenimize, ay ışığı vurana kadar ‘Aşığım!’ diye korkusuzca nida atan o şarapçının, göz bebeklerini hapsederdim.” Biz, susmanın bile yankılandığı bir geceye şarkı söyleyenleriz.Aklı susturup ruhu konuşturanlardanız ve belki bu yüzden,en kırık suskunluğumuzdan doğan sessizliği bile alkış sayarız.
Instagram: onuryaziyorcom
Yorum bırakın