Karanlığın bir ucu, şeker tadında, fısıltılar dolanıyor gökyüzünün dalgın bakışlarında. Oysa cesurca hükmedilmişti aydınlığa. Ama şimdi…Acıyla karışan gözyaşları, boz renge bulanmış huzurun ruhunu yargılıyor. Yosunla örülmüş ilmeklerden, kurumuş bir güneşe doğru yavaşça çıkılmalı artık. Dolunay vakti geldiğinde, ay güllerle yıkanmalı, aslında karanlık da arınmalı. Ve sonra , belki de bir adım kaldı sonsuzluğa..
Instagram: onuryaziyorcom
Yorum bırakın