SÖZÜN KALBE DOKUNAN HALİ

Aslında sessizce başladı her şey.
Sudaki kırılganlıkları saymazsak,
ince bir nota eşliğinde deniz köpüğüne doğru kayıyordu varlığımız;
küfür dolu bir hüzmenin içine sokuluyordu.

Ay ışığından çıkmış karanlıklara itiliyordu bizden kalan gölgeler.
Bir an, yağmurla geldi aklıma;
gözyaşlarını tutamayan çocukların kirlenmiş,
ama bir o kadar da tertemiz yüzü…

Ve birileri, yarım bir tebessümle
buket buket papatyaları sokaklara fırlatıyordu.
Kumların doğallığına bırakılıyordu son sözlerimiz,
bir yudum suyla kayboluyordu kadehler.

Ateşin kızıllığına büründü tıkanmış geçmişimiz.
Cümlelere elveda deniyordu;
dokunduğumuz hayaller puslu bir ateşe atılıyordu.

Ne ruh kalmıştı, ne de aidiyet.
Şiir kitapları bir bir yakılıyordu
alaycı kahkahalarla birlikte.

Kelimeler artık utançla titriyordu insanların dilinde.
Çirkin bakışlıların esprilerine konu oluyordu yazdıklarımız.

Hayır… böyle olmamalı!

Yahya Kemal, Ahmet Haşim, Necip Fazıl, Nazım Hikmet,
Oktay Rıfat, Edip Cansever, Cemal Süreya, Nilgün Marmara,
Orhan Veli, Ahmet Arif, Attila İlhan, Turgut Uyar, Ece Ayhan
ve tarihe dokunmuş tüm şairler…

Kaleminizi alın.
Savaş başlıyor.

Şimdi.